Oba wyrazy oznaczają to samo, jednakże wywodzą się z różnych zapożyczeń językowych.
Zbyt tłusta dieta, spożywanie nadmiaru cukru oraz alkoholu jak również siedzący tryb życia wywołuje wiele nawet zagrażających życiu ludzkiemu chorób. Ten niezdrowy styl życia jaki prowadzi większość współczesnego społeczeństwa prowadzi nieuchronnie do podwyższenia poziomu trójglicerydów. Zgodnie z ostatnimi badaniami ich wysoki poziom może wywołać ostre zapalenie trzustki a nawet doprowadzić do zawału serca czy udaru mózgu – stanowiące zagrożenie życia.
Triglicerydy (TG) zwane są również trójglicerydarmi, pierwsza z nazw występuje w aktualnej nomenklaturze chemicznej – należą do kwasów tłuszczowych, które stanowią główny materiał energetyczny organizmu. Organizm magazynuje je w formie tkanki tłuszczowej, tworząc w ten sposób rezerwę energetyczną na wypadek głodu czy zwiększonej aktywności fizycznej. Trójglicerydy to związki niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jednak ich nadmiar zagęszcza krew zaburzając prawidłowe funkcjonowanie układu krwionośnego i wywołując przez to wiele niebezpiecznych schorzeń.
Prawidłowy poziom trójglicerydów określany jest w zależności od płci oraz wieku. Jednak średnio przyjmuje się, że norma nie może przekraczać 150mg/dl. Wahanie się poziomu trójglicerydów od 150 do 199 mg/dl nie jest niebezpieczne dla ludzkiego zdrowia i można go uregulować zmieniając dotychczasowy styl życia. W wielu przypadkach wystarczy jedynie wprowadzić do codziennego jadłospisu zdrowszą dietę i zwiększyć wysiłek fizyczny by ich poziom wrócił do zlecanego. W przypadku utrzymywania się poziomu ponad 200mg/dl trójglicerydów we krwi, konieczne jest zastosowanie kuracji przy użyciu preparatów farmakologicznych. Poziom trójglicerydów przekraczający 500 mg/dl jest szczególnie groźny nie tylko dla zdrowia ale również życia ludzkiego.
Na ryzyko utrzymywania się podwyższonego poziomu trójglicerydów narażone są nie tylko osoby otyłe, które preferują siedzący tryb życia ale również osoby nadużywające alkoholu, cierpiące z powodu cukrzycy, niedoczynności tarczycy, zespołu nerczycowego, niewydolności nerek, dny moczanowej, a nawet te, które poddają się kuracji antykoncepcyjnej lub przy stosowaniu takich leków jak beta blokery czy leki moczopędne.
