Większość trójglicerydów jest dostarczana do organizmu wraz z pożywieniem, w związku z tym przyczyną ich nadmiaru w głównej mierze jest nieodpowiednia dieta, tzn. kaloryczna, wysokotłuszczowa, zawierająca dużą ilość słodyczy i alkoholu, a także brak ruchu. Podwyższony poziom trójglicerydów może być również związany ze stosowaniem tabletek antykoncepcyjnych, beta-blokerów, leków moczopędnych i ciążą.
Podwyższony poziom trójglicerydów prowadzi do otyłości, zwiększa ryzyko rozwoju insulinooporności, cukrzycy typu 2, tzw. zespołu metabolicznego, a także chorób układu krążenia (zwłaszcza w połączeniu z niskim cholesterolem HDL i wysokim cholesterolem całkowitym i LDL). Hipertrójglicerydemia może doprowadzić do miażdżycy naczyń, a dalej m.in. do choroby niedokrwiennej serca, zawału serca lub udaru mózgu.
Oznaczania stężenia trójglicerydów dokonuje się w ramach profilu lipidowego, który obejmuje także stężenie cholesterolu całkowitego, HDL i LDL.
Jak wynika z badań, ryzyko śmierci z powodu choroby wieńcowej, która jest wynikiem nadmiaru trójglicerydów, jest równe, a nawet większe niż przy zwiększonym poziomie cholesterolu całkowitego.
Znaczne przekroczenie dopuszczalnej normy trójglicerydów (powyżej 500 mg/dl) może doprowadzić do stanów zapalnych i uszkodzenia trzustki oraz stłuszczenia wątroby. Hipertrójglicerydemia pojawia się także przy niedoczynności tarczycy, chorobach nerek (w tym w zespole nerczycowym) oraz przy dnie moczanowej.
Trójglicerydy – o czym świadczy obniżony poziom trójglicerydów?
Niskie poziomy trójglicerydów zwykle jest związany z ograniczeniem tłuszczów w diecie. Jednak w czasie diagnozy lekarz powinien uwzględnić także inne możliwe przyczyny, takie jak nadczynność tarczycy, zespół złego wchłaniania i niedożywienie.
