Cholesterol HDL zwany potocznie za „dobry cholesterol” a jego duże stężenie ma działanie ochronne zmniejszające ryzyko miażdżycy.
U mężczyzn za dolną granicę normy uznaje się obecnie 40 mg/dl (1,0 mmol/l), górnej granicy nie określono, wartości >70 mg/dl (>1,8 mmol/l) mają w sposób szczególny zmniejszać ryzyko sercowo-naczyniowe. Do przyczyn umiarkowanego wzrostu HDL należą m.in.: redukcja masy ciała, regularna aktywność fizyczna, umiarkowane spożycie alkoholu. W przypadku wyższych wartości za przyczynę uznaje się wrodzone mutacje genetyczne w zakresie enzymów odpowiedzialnych za metabolizm poszczególnych frakcji lipoprotein. Ta tzw. hiperalfalipoproteinemia choć stanowi zaburzenie genetyczne nie skutkuje żadnymi objawami chorobowymi, a wręcz przeciwnie uchodzi za mutację korzystną zmniejszającą ryzyko sercowo-naczyniowe i wydłużającą życie. W związku z powyższym duże stężenie cholesterolu HDL nie wymaga obniżania i nie stanowi podstawy do włączania żadnego leczenia. Opisano wprawdzie przypadki zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego u osób z wybranymi mutacjami genowymi i szczególnie dużym stężeniem HDL (>120 mg/dl), dotyczą one jednak głównie osób rasy żółtej.
Niezależnie od powyższych informacji należy pamiętać, że zawał serca u męskiego krewnego w pierwszej linii poniżej 55. roku życia stanowi niepodlegający modyfikacji czynnik ryzyka sercowo-naczyniowego. Sytuacja taka powinna skłonić do unikania innych czynników ryzyka (palenie tytoniu, otyłość), wykorzystywania niefarmakologicznych metod redukcji ryzyka (dieta DASH, aktywność fizyczna), ścisłej kontroli istniejących obciążeń (nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, niekorzystny profil lipidowy) i wreszcie do regularnej kontroli lekarskiej.
